هر کس اهل بیت را دوست داشته باشد فقیر می‌شود (مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ، فَلْيَسْتَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً) : هر کس ما اهل بیت را دوست بدارد پس باید فقر را چونان لباس رویین بپذیرد. (یعنی آماده انواع محرومیت‌ها باشد)

پاسخ

بسیاری از درک‌های ضعیف و یا حتی نادرست ما، به خاطر ترجمه‌های ضعیف و یا نادرست می‌باشد و سپس برداشت‌های شخصی که هر کسی آن را به میل خود، به فحوا و مضمون حمل می‌کند! چنان که در هیچ کجای جمله‌ی فوق نیامده که محبّ اهل بیت علیهم السلام حتماً فقیر می‌شود؛ و نیز در هیچ کجای جمله نیامده که باید فقر را چون لباس رویین بپذیرد! بلکه معنایش این است که «کسی ما اهل بیت را دوست بدارد، پس خود را برای پوشیدن لباسی از فقر آماده (مستعد) می‌سازد» و چون به جای واژه لباس، "جِلباب" آمده، گفته‌اند که مقصود لباس رویین است؛ در حالی که معنای آن لباسی است که قسمتی یا تمام بدن را می‌پوشاند، مانند مقنعه‌ای بلند و یا چادر، یا عبا و ... .